Żegnamy Honorowego Obywatela Pułtuska śp. prof. dr. hab. Adama Koseskiego (1939-2020)

Sprawdzoną i niezawodną miarą wielkości człowieka jest skala jego bezinteresownego uczucia. Dziś, kiedy z głębokim żalem dociera do nas fakt, że odszedł od nas śp. prof. dr hab. Adam Koseski, my pułtuszczanie pragniemy wyrazić wdzięczność naszemu Honorowemu Obywatelowi, za to że szczerze, z oddaniem i bezinteresownie ukochał naszą Małą Ojczyznę; za to, że przez lata pracował dla niej, rozsławiał i pomnażał jej kulturowe oraz naukowe dziedzictwo.

Profesor Koseski przybył do Pułtuska, kiedy w 1994 roku powstawać zaczęła ówczesna Wyższa Szkoła Humanistyczna. Był jednym z jej współzałożycieli, a następnie przez niemal dekadę I prorektorem, coraz dynamiczniej rozwijającej się Uczelni. Już wtedy, jako ukształtowany w pełni naukowiec z tytułem profesora, aktywnie inspirował życie naukowe w mieście poprzez organizację konferencji, sympozjów i publikacje. W roku 2004 został rektorem i otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Pułtuska. Nie osiadł jednak na przysłowiowych laurach, honorowe obywatelstwo traktował jako wyzwanie do działania na rzecz swej nowej, Małej Ojczyzny. To dzięki jego staraniom, decyzją Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego, Uczelnia otrzymała w 2006 roku status i nazwę Akademii Humanistycznej. Pułtusk zaś stał się przy tej okazji jedynym w Polsce miastem powiatowym, które posiadało Uczelnię wyższą w randze akademii. Stanowiło to piękne i chlubne nawiązanie do najwznioślejszych osiągnięć edukacyjnych naszego miasta, kiedy to w końcu XVI wieku tutejsze kolegium jezuickie także przez krótki czas miało status akademii. Profesor Koseski zawsze chętnie i z dumą do tradycji edukacyjnych Pułtuska się odwoływał. Salę Senatu AH przez lata zdobiły zaś portrety wybitnych postaci z dziejów kultury i edukacji związanej z naszym nadnarwiańskim grodem. I rzeczywiście przez piętnaście kolejnych lat Pułtusk stał się istotnym centrum życia naukowego Mazowsza i ważnym ośrodkiem akademickim na mapie Polski. Przyjeżdżali do naszego miasta wybitni przedstawiciele nauki, jak choćby: prof. Bronisław Geremek, prof. Leszek Balcerowicz, prof. Grzegorz Kołodko, prof. Longin Pastusiak czy prof. Jan Ciechanowski, prof. Richard Pipes, prof. Joachim Domnick, Roland Freudenstein i prof. Anselm Skuhra. Na debaty akademickie przybywali do naszego miasta byli i urzędujący prezydenci RP, liderzy polskiej sceny politycznej, politycy zagraniczni tej miary, co Szewach Weiss, hierarchowie Kościołów katolickiego i prawosławnego, wreszcie pisarze klasy Józefa Hena. Organizowano wysokiej rangi konferencje i sympozja jak Powszechny Zjazd Polskiego towarzystwa Historycznego, Kongres Badaczy Ruchu Ludowego czy Kongres Badaczy Mazowsza.  Wszystkie te spotkania, sympozja i debaty dostępne były dla mieszkańców Pułtuska. Zapewniło to pułtuszczanom dostęp do nauki i kultury wysokiej na poziomie wcześniej trudnym nawet do wyobrażenia. A dodać trzeba, że JM Rektor dbał zawsze, by w programie wizyt i konferencji nie zabrakło zwiedzania miasta. Wielu znamienitych gości wyjeżdżało więc z Pułtuska pod wrażeniem uroków naszego miasta, a piękne wspomnienia niosło dalej, nawet poza granice Europy. Dla pułtuszczan dostępna była zawsze Biblioteka Główna AH im. Andrzeja Bartnickiego, doskonale wyposażona i z bogatym księgozbiorem.

Wiele z inicjatyw podejmowanych przez śp. prof. Koseskiego dedykowanych było wprost i bezpośrednio zgłębianiu i popularyzacji dziedzictwa historycznego i kulturowego Pułtuska. Jedną z takich inicjatyw było wskrzeszenie badań nad Wspomnieniami niebieskiego mundurka Wiktora Gomulickiego – jednej z najbardziej „pułtuskich” książek w literaturze polskiej.  W wydawnictwie uczelnianym najpierw ukazały się kolejne jej wydania, w tym edycja krytyczna. Tak Wspomnienia wróciły na półki księgarskie.  Gomulickiemu poświęcono też konferencję polonistyczną, której owocem był tom studiów. Wreszcie do Czytelni Naukowej Biblioteki Głównej sprowadzono szereg pamiątek po Wiktorze Gomulickim i nadano jej imię wybitnego literata. Udało się zatem wskrzesić literackie tradycje Pułtuska, ubogacając przy tym naszą teraźniejszość. 

                             

Świadectwem najpełniejszym i najtrwalszym miłości do Pułtuska śp. prof. Koseskiego, zwanej w tym wypadku nazbyt chyba skromnie lokalnym patriotyzmem, pozostaną jednak na zawsze jego książki poświęcone Pułtuskowi. Opracował i wydał wspólnie z prof. Januszem Szczepańskim Źródła do dziejów Pułtuska w XIX-XX wieku, współredagował dziesięciotomową serię wydawniczą Pułtusk. Studia z dziejów miasta i regionu, pułtuskie obchody Roku Piotra Skargi w 2012 uczynił jednymi z najważniejszych w kraju i współtworzył tom jubileuszowy. Wreszcie, przy współpracy z samorządem, doprowadził do wydania dwutomowych Dziejów Pułtuska, książki nagradzanej, docenianej, której zazdroszczą nam inne miasta.

Wiele uwagi i swych zdolności poświęcił JM Rektor współpracy z lokalnymi instytucjami kultury, oświaty oraz organizacjami społecznymi. Wymienić tu wypada Miejskie Centrum Kultury i Sztuki, Pułtuska Bibliotekę Publiczną im. Joachima Lelewela, Muzeum Regionalne, niemal wszystkie pułtuskie szkoły podstawowe, gimnazjalne i średnie. Wspierał pułtuski sport. Cenił sobie i angażował się we wspólne inicjatywy z Oddziałem PCK, Oddziałem Związku Piłsudczyków RP, Pułtuskim Towarzystwem Społeczno- Kulturalnym aktywnie działał we Wspólnocie Polskiej. W tej współpracy, w codziennych kontaktach i rozmowach nie dzielił ludzi. Był człowiekiem wielkiej otwartości i zawsze podkreślał, że dobro Małej Ojczyzny winno nas łączyć i zespajać we wspólnym działaniu. Od lat mieszkał w Pułtusku, miał swoje ulubione miejsca, trasy spacerów, cieszył się i doceniał codzienne uroki naszego miasta. Stworzył tu grono oddanych przyjaciół, stały krąg koleżeński i możemy powiedzieć, że dobrze się w Pułtusku czuł.  

Patriam amamus, non quia magna est, sed quia nostra, wyrzekł Cyceron godną przywołania tu maksymę. My dzięki życiu i dziełu śp. prof. Adama Koseskiego, dzięki przykładowi jego bezinteresownego lokalnego patriotyzmu jeszcze bardziej pokochamy Pułtusk, bo jest on teraz jeszcze bardziej nasz. Dzieło życia śp. Rektora wrosło weń i sprawiło, że jest Pułtusk inny, lepszy i za to dzieło Magnificencjo szczerze dziś dziękujemy. Będzie nam Ciebie na pułtuskich uroczystościach, konferencjach i spacerującego po naszych ulicach naprawdę brakować.

Samorząd Gminy Pułtusk i mieszkańcy Pułtuska

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

•