Rozważano aż trzy projekty balustrad – trzy różne wersje. Wygląd balustrad, kształt detali, ich grubość, były na bieżąco konsultowane i niejednokrotnie modyfikowane. Poszczególne warianty ewaluowały w miarę rzeczowego postępu prac. Chodziło o nawiązanie do historycznych tradycji obarierowania pułtuskich mostów usytuowanych na prawym ramieniu Narwi okalającym Wyspę. Ostateczną akceptację władz konserwatorskich uzyskał wreszcie trzeci zmodyfikowany wariant i w ten sposób uzgodniona koncepcja ażurowych barier stała się podstawą do ich wykonania i montażu na moście Świętojańskim.
Rys historyczny balustrad
Typ „Świętojański”
Prosta balustrada o pionowych słupkach (trelkach), lekko profilowanych o okrągłym przekroju z drobnymi zdobieniami (np. metalowa kula u szczytu) plus podwójne poziome belki o okrągłym przekroju (Ryc. 1 i 2).
Typ „Benedyktyński” Konstrukcja oparta o pionowe słupki główne (trelki), pomiędzy którymi wkomponowano lżejsze klastry wypełnienia (4 sztuki pomiędzy trelkami) o kompozycji pionowo-diagonalnej (Ryc. 3). Główne słupki zdobione metalowymi kulami u szczytu, lekko profilowane.
Referat Inwestycji i Pozyskiwania Środków Pozabudżetowych
